Premiera "Wściekłych Psów " odbyła w 1992 na "Sundance Film Festival". Film jest uważany za dość krwawy i brutalny, łamiący wszelkie konwenanse sztuki filmowej. Quentin Tarantino lubuje się w długich i w dodatku praktycznie nic nie znaczacych scenach, dygresjach. Sceny Quentina trwają czasami więcej niz. 3 minuty, czego w Hollywood się nie praktykuje. W szkołach pisania scenariuszy (podobno dużo ich w USA) uczy się żeby sceny nie trwały zbyt długo, aby akcja toczyła się bardzo szybko, a dialogi wnosiły tylko tyle ile jest potrzebne, aby zrozumieć akcje. Uczą także, aby film był linearny, akcja ma się dziać poklei. Lecz nie u Tarantino. Już na samym początku filmu umieścił scenę trwająca chyba z 10 minut praktycznie nie mająca żadnego związku z dalsza akcja - kilku gości jedząc śniadanie rozmawia o Madonnie i sensie jej piosenki "Like a vergin" a potem jak gdyby nigdy nic dokonuja napadu. Akcja nie toczy się po kolei. Tarantino jakby od końca opowiada nam cala historie, po kawałku, do samego końca nie wiemy, co i dlaczego. "Wściekle Psy" to historia kilku najemników, którzy na zlecenie dokonali napadu i skradli biżuterie. Większość filmu toczy się w opuszczonym magazynie, gdzie nasi bohaterowie debatuja nad tym, dlaczego napad im nie wyszedł i czy czasem w ich gronie nie ma wtyczki.