Harry to 30-latek jakich wielu na tym świecie. Ma zwyczajną pracę, mieszka w zwyczajnym hoteliku w zwyczajnym amerykańskim mieście. Poznajemy go w dniu, w którym spotyka Julie - jak sam twierdzi, kobietę na którą czekał całe życie. Nasi bohaterowie szybko nawiązują ze sobą głębszą relację i są na dobrej drodze do wielkiej miłości. Niestety pewnego wieczoru zwyczajne życie zwyczajnego Harry'ego ulega diametralnej zmianie. Wszystko za sprawą przypadkowej rozmowy telefonicznej, z której dowiaduje się o nadciągającym konflikcie nuklearnym.

Głównym atutem "Cudownej mili" jest klimat lat 80., w dużej mierze budowany za pomocą świetnej muzyki zespołu Tangerine Dream. Do tego atmosfera szaleńczej, nocnej wędrówki przez opustoszałe miasto, którą wręcz uwielbiam. Tworzy to pewnego rodzaju odrealniony klimat (czy też surrealistyczny, jak to ujął janko_bzykant_, jeśli dobrze go zrozumiałem) - wyludnione ulice pogrążone w niemal kompletnej ciszy, światła neonów i latarni, specyficzni bohaterowie wypełzający na powierzchnię po zmroku. Również przyzwoite napięcie wynikające z faktu, iż do końca nie wiadomo czy wspomniany telefon był jakimś żartem, urojeniem bohatera czy poważną deklaracją. Protagonista opowiada o tym klientom pewnej nocnej kawiarni i tylko patrzeć jak zaczyna szerzyć się panika. Niepewność utrzymywana jest przez długi czas, zwłaszcza że obok desperackiej próby ucieczki bohatera widzimy także zwyczajne scenki nocnego, miejskiego życia - policjantów patrolujących ulicę, kobiety uprawiające jogging, ludzi toczących nocny tryb życia (ludzie na siłowni czy też w kawiarni - stewardessa, transwestyta, robotnicy). Wydarzenia toczą się jakby gdzieś "z boku".

Oczywiście jak przystało na produkcję z lat 80., należy podejść do tego obrazu z pewnym dystansem i otwartością na swego rodzaju kicz/specyfikę produkcji tamtych lat. Wystarczy wspomnieć "Komorników" (Repo Man, 1984). Ten rytm życia, muzyka, kolory, ubiór, ludzie i klimat amerykańskich miast z ich nieludzko wielkimi ulicami, mają swój urok. Nie widziałem wielu tego typu obrazów, więc nie wiem czy "Cudowna mila" jest aż tak wspaniałym tytułem, ale na pewno nie był to czas stracony. Przyjemny film.